HELP! Mijn crème bevat conserveringsmiddelen!

‘Zonder conserveringsmiddelen’, ‘parabenen-vrij’. Zomaar twee slogans die je de laatste tijd veel op verpakkingen van cosmetica ziet staan. Research laboratoria ontwikkelen de meest ingenieuze crèmes en serums om veroudering, acné en huidverkleuringen tegen te gaan. Ze ontdekken ingrediënten die de huidstructuur echt verbeteren. Huidverzorging loont en de concurrentie is moordend. Elk jaar komen er weer tig merken en crèmes bij.

Hoe win je dan de consument voor je? Klanten, en vooral vrouwen zijn erg beïnvloedbaar. Je ziet het al bij tieners: draagt Ariane Grande een trui van H&M, dan kan je er gif op innemen dat twee dagen later de trui uitverkocht is. H&M blij.
Bij huidverzorging is het niet anders: prijst een beroemde actrice een huidverzorgingsmerk aan dan zijn de fans om: dit product is ook iets voor hen.
Bloggers, ook zo’n ding: krijgen door goede recensies telkens producten opgestuurd door de grote merken. Denk je echt dat ze dan een slechte review zullen plaatsen? Die gratis truien, cosmetica, parfums en reisjes naar shows en lanceringen laat je echt niet schieten. Dus positief bloggen is ‘The Word’. Toch wordt de mening van een blogger als waarheid bestempeld.

Raw food, Powerfood is 'hot and happening'. We willen natuurlijk eten. Zonder conserveringsmiddelen. Zonder kleur- en smaakstoffen.
Dus wat doe je dan als fabrikant? Je haakt in op deze hype en introduceert ook conserveringsmiddelen-vrije cosmetica.
Maar een pot tomatensaus is al te conserveren met een beetje citroensap en het ‘wekken’ van het product in een fles. Het product wordt geopend en dezelfde avond geconsumeerd.

Bij huidverzorgingsproducten ligt dat iets anders: je wil maanden met je crème of reiniger doen.

Jaren geleden is er een groep cosmeticamarketeers gaan roepen dat conserveringsmiddelen slecht zijn voor mens en milieu. Ze wisten dat ze mee konden liften met de ‘groene’ hype die er gaande was. Begrijp me niet verkeerd: Je wil een product met werkstoffen, niet een flesje conserveringsmiddel. Maar elk cosmeticaproduct is aan bederf onderhevig: er zitten namelijk oliën en hopelijk, plantaardig stoffen in.
Indien je een product dan niet zou conserveren komen er binnen een paar weken gisten, schimmels en bacteriën in. Alsof die goed zijn voor je gezondheid.

Conserveren van een product is dus echt nodig. Het is ook verplicht door de overheid: gisten, schimmels en bacteriën zijn schadelijker voor de volksgezondheid dan een beetje conserveringsmiddel. Veel van deze conserveringsmiddelen klinken chemisch maar zijn dit niet. Dit heeft te maken met dat wereldwijd is besloten tot het gebruik van de zogenaamde INCI lijst: De International Nomenclaturen of Cosmetic Ingrediënts lijst.
Op deze lijst gebruiken ze de chemische benaming van een ingrediënt. Want ook al zitten er rozenblaadjes in een product, dat rozenblaadje is toch echt chemisch bewerkt.
Dat geldt ook voor conserveringsmiddelen: Caprylyl Glycol klinkt niet erg plantaardig maar is toch echt een conserveringsmiddel gewonnen uit cocos.
Doordat iedere fabrikant verplicht is om deze lijst te hanteren wordt het voor de consument duidelijker.
Je kunt nu immers zelf een beetje lezen wat er in een crème zit.
Het ingrediënt dat bovenaan staat in de lijst zit er het meeste in: meestal is dat ‘aqua’, water dus. Hopelijk staan bovenaan de werkstoffen.
Onderaan staan de ingrediënten die er het minste inzitten: hopelijk daar de emulgatoren (bindt water en olie) en de conserveringsmiddelen.
Het is echter zo dat alles onder 1% in elke volgorde vermeld mag worden. Dus wil je de klant om de tuin leiden? Dan vermeld je de Tocopherol (vitamine E) bovenaan. Ook al zit er maar 0,01% vitamine E in. En je mag ook nog 'Vitamine E crème' op de verpakking zetten.

Koop je een crème in een pot? Dan hoop ik dat het relatief veel conserveringsmiddelen bevat. De zuurstof die makkelijk in de pot komt zorgt voor sneller bederf en indien je met je vinger in het potje komt geef ik de crème nog geen drie weken… Een pot moet dus veel conserveringsmiddelen en dus weinig werkstoffen bevatten: er is simpelweg weinig plek meer voor werkstoffen.

Op je verpakking staat altijd een potje afgebeeld met een open dekseltje. Daarin staat een getal. Dit getal staat voor het aantal maanden dat het product houdbaar is na opening. Zet de datum van opening op het potje met een watervaste stift. Een pot met weinig conserveringsmiddel heeft door de verpakking een erg korte houdbaarheid. Vaak maar 3 tot 6 maanden. Let daar op! Ik zou überhaupt een pot laten staan. Door de verpakking heb je relatief veel conserveringsmiddelen nodig, weinig ruimte voor werkstoffen en het is ook nog kort houdbaar. Een tube of flacon is hygiënischer: je hebt dan al minder conservering nodig en dus meer ruimte voor ingrediënten die er toe doen.

Wanneer is een product bedorven? Indien je product schift of anders ruikt dan normaal dien je het weg te gooien. Ook een product dat je al langer gebruikt dan de aangegeven maximale periode mag in de kliko. Komt er eerst een waterige substantie en dan een crème substantie uit je tube, dan wil dit niet zeggen dat je product bedorven is: goede fabrikanten gebruiken het liefst zo weinig mogelijk emulgatoren (binders van olie en water). Indien het met ‘even schudden’ opgelost is, is er niets aan de hand.

Kijk dus kritisch naar je product. Ga voor veel werkstoffen en neem dat conserveringsmiddelen-vrij met een korreltje zout. Het is echt een ‘marketing dingetje’. Laat je niet afschrikken door chemische benamingen. Ook ecoproducten bevatten (natuurlijke) conserveringsmiddelen.
Uiteindelijk is het beste: koop niet te veel, koop wat bij je huid past en gebruik het.
Dan loop je nooit het risico dat het bederft. Want huidverbetering begint uiteindelijk bij een product dat niet bedorven is.

Smeer ze!

Yvonne

 

 

 

Naar het overzicht